T2 On the road to Las Vegas and even further

Zaterdag 12 september 2009

Het ontbijt. Dit keer hadden we een hotel met breakfast included. We hadden een lange reis voor de boeg, dus niet te laat ontbijten. In Nederland is het dan nog lekker rustig in de eetzaal. Hier niet! We stonden in de rij om een plaatsje toegewezen te krijgen (zo doet men dat hier) en er waren twee eetzalen in gebruik. Het personeel rende zich de benen uit het lijf, alsof er ergens brand was. Dit was een heel ander plaatje dan dat wat we verwachtten toen we naar het restaurant toeliepen.

Uiteindelijk een plaatsje bemachtigd aan de bar, just as in movies. Keuze uit twee menu’s, pancakes of eggs en de eitjes, geroerd of omgedraaid, met worst of spek. Vette hap op de vroege morgen. Gelukkig werd je bijna overvoerd met koffie en hadden we een enorme beker ijswater achter de hand.

Uitgecheckt en weer onderweg. Nog even de tank vol gegooid, want gedurende de komende trip wil je niet zonder zitten/staan. Gisteravond waren we een stuk verder gereden dan eerst gepland. Deze voorsprong zou waarschijnlijk betekenen dat we niet in Vegas hoefden te overnachten, maar dat we door konden rijden naar Springdale.

Toen we Las Vegas voorbij reden, waren we blij dat we vandaag niet die drukke stad in hoefden. Komende week gaan we hier een nachtje slapen, dan gaat het ook om Las Vegas. Om Vegas als onderwegstop aan te doen, hoefde nu niet meer.

Na Las Vegas doken we weer de woestijn in. Vlak voordat we van de highway af moesten was er een Oase, tenminste zo heette dit gedeelte van Mesquite. Er stonden palmbomen, er stroomde een waterval en er was een Mac, klinkt als een oase. Wij hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om een kleine lunch te nuttigen en even de wc te keuren.

Nog een eindje verder en we doken van de snelweg af de binnenlanden in. Hier werd het al wat ruiger. We reden langs rotsachtig gebergte en we kregen de smaak te pakken. Rond theetijd kwamen we aan in Springdale. Ontzettend leuk dorp aan de ingang van ‘Zion National Park’. Rosie had ons getipt, dat dit een heel mooi park was, nog mooier dan de Grand Canyon. Nou dat waagde ik nog te betwijfelen, maar het is er mooi.

Eerst maar es het hele dorp doorgereden er bleken toch voldoende hotels voorhanden, om een keuze uit te kunnen maken. We zijn inmiddels een beetje gewend aan de service van Best Western, dus daar naar een kamer geïnformeerd. We hadden geluk (goede zorg) want nadat we de deal gesloten hadden, hing de meneer van het hotel een bordje op de deur ‘No vacancies’. De Akkers hadden de allerlaatste kamer!

Lekker ingericht en daarna maar es in het zonnetje in het zwembad. Nadat de zon achter de bergen was verdwenen, zijn wij lekker gaan douchen. Ook gelijk maar voor de volgende nacht geboekt. ’s Avonds op een terrasje hebben we allebei een heerlijke salade genuttigd (ter compensatie van ons toch wel vette ontbijt).