T3 Grand Canyon

Zondag 13 september 2009

Een kamer zonder ontbijt, dat scheelt in tijd (en dat rijmt). In ieder geval op tijd op weg. Vandaag gaan we naar de Grand Canyon, een van de dingen die ik Sjanie zeker wilde laten zien. Eerst nog even langs de super in het dorp voor een ontbijtje en wat lekkers onderweg. Net buiten het dorp is de ingang naar ‘Zion National Park’. Het kost een paar centen entree, maar dat geld (bleek later) hadden we er dubbel en dwars voor over.

Park Zion bleek een hele grote verzameling ansichtkaarten. Je blijft foto’s maken. ‘O, kijk hier eens, kijk daar eens.’ Prachtige kleuren, hoge bergen, mooie natuur, dat je hier door heen mag rijden! Om de tig meter weer even aan de kant om een foto te maken. Niemand had het druk. Lord of the rings is elders in de wereld opgenomen, maar dit was een goed alternatief als opnamelocatie.

Op tweederde van het park ga je de tunnel in. Niet direct, eerst even in de file wachten op de tegenliggers die nog onderweg zijn. De tunnel van 1930 is niet al te breed, en als er touringcars door heen gaan wordt door de parkranchers eenrichtingsverkeer toegepast. Maar hier is het geen straf om in de file te staan.

Na de eerste tunnel volgt nog een kleine en dan rij je al weer richting uitgang. Een klein uurtje voorstelling van het mooiste theater. Na het park wordt het wat vlakker, al blijf je overal in de verte wel bergen zien. Vaak met de mooiste kleuren. Onze GPS bewees goede diensten. Twee keer een afslag opgespoord, die we anders waarschijnlijk voorbijgereden waren.

Een geweldige variatie in dit land en wat een afstanden. Ritje naar Parijs is nu al minder ver. Wij zeiden tegen elkaar, ‘Eigenlijk leven we in Nederland in een groot National Park.’
Kilometers (mijlen) lange wegen door enorme vlaktes. Wanneer je even boven op een glooiing reed kon je de weg in de verte tussen de bergen weer zien verdwijnen. Soms reden we door uitgebrande bossen. Een bijzonder gezicht die zwart-witte bomen met niets er meer tussen.

Na veel indrukwekkend landschap en enkele leuke plaatsjes (en een vliegveld!) werd de bebossing weer wat dikker en reden we weer een national park in. Achter dit park lag het park Grand Canyon. Bij de ingang van dit park moesten we weer betalen, maar dat was voor het goede doel hadden we van Rosie geleerd. Na de kassa, was het nog een behoorlijk eind rijden voordat we eindelijk de parkeerplaats van de North Rim opdraaiden. Ons ontbijtje hadden we nog niet op, dat werd onze lunch. Drinks erbij en genieten van het uitzicht.

Grand Canyon is niet te vergelijken met park Zion. Allebeide erg mooi, maar zo verschillend. Hier ging mijn wens in vervulling dat ik dit nog een keer aan Sjanie mocht laten zien. In de vorige eeuw had ik al een keer op een zakenreis dit geweldige natuurschoon mogen aanschouwen. Wanneer je dan thuis komt weet je niet hoe je dit alles onder woorden moet brengen. Je moet het zelf zien, of liever gezegd ondergaan!

Toen we terug reden zij Sjanie ‘Dit was de mooiste dag van onze vakantie voor wat de natuur betreft’. We hadden nog drie uurtjes rijden voor de boeg en we kenden de route. Aan het eind van de middag weer door park Zion. Geen straf, als we tijd hadden, reden we er nog twintig keer door heen.

Na thuiskomst even lekker opgefrist en lekker uit eten. Heerlijk op een terrasje onder een dikke boom met de krekels op de achtergrond. Het was weer een dag met zo’n randje.