Cross country

Zaterdag 19 september 2009

Vandaag weer niet te laat op. We gaan met Carol naar de hardloopwedstrijd (Cross Country) van Nicole. Tony is met Nicole al vooruit gegaan. Dit is een open wedstrijd waar nogal wat scholen op hebben ingeschreven, dus de competitie is hoog. Het gaat om de individuele tijd, maar ook om die van het team.

Carol weet een leuk parkeerplekje te vinden niet te ver van de high school. Het is nog redelijk vroeg in de morgen, maar de temperatuur loopt al goed op. Achter op het sportveld, wat overloopt in een achter de school gelegen stuk natuurgebied, is ook al niet te veel schaduw te vinden. Het net voor het discuswerpen geeft nog een beetje schaduw.

Niet te veel bewegen en in de weinige wind blijven staan, het kon niet voorkomen dat de druppels over onze rug liepen. De kids stonden in groepen onder partytenten te wachten op de start. Er werd gestart in diverse klassen. Waarom in vredesnaam gaan mensen in dit soort weer hardlopen? Een echt Hollandse vraag.

Na het harde lopen in de ochtend nam Tony ons mee voor een heerlijke lunch bij een eettent in het nieuwe centrum. Mooi aangelegd, met veel groen en voldoende parkeergelegenheid (gratis!). Dit was een eetgelegenheid zoals wij die in Holland wel niet zouden kennen, Mongolian BBQ. Na binnenkomst bleek dit een variant op de ons bekende wokrestaurants. Lekker wokke dus.

’s Middags gingen we naar een nog actieve goudmijn. Na te hebben betaald namen we plaats in een voertuig wat leek op een jeep, maar waar je met z’n tienen makkelijk op kon zitten. Een vrouwelijke chauffeur voorop en dat met zijn allen de mijn in. Een lange steile tunnel die ons vrij vlot op een behoorlijk diepte bracht.

Daar beneden gingen we met zijn allen in een soort grot, die er uit zag als en klaslokaal zonder ramen. Dit was de vluchtruimte voor de mijnwerkers. Volgens onze gids kon er nu een aardbeving komen, deze ruimte bleef in tact. (Ik voelde me in de grotten van de dwergen in de film Lord of de Rings.) Na een rondleiding ondergronds gingen we met elkaar in ons voertuig weer naar boven en zagen we wat elke mijnwerker als het goed is iedere dag een keer ziet, licht aan het eind van de tunnel.

Na de goudmijn, naar de wijnproeverijen. Er zijn hier diverse wijnboeren, die een eigen wijnproeverij hebben. Mensen kunnen al da niet tegen betaling diverse soorten wijn proeven die op de winery worden gemaakt, in de hoop dat je natuurlijk een paar flesjes meeneemt. Het smaakte goed. Sommige mensen waren zichtbaar vrolijk, die hadden al een paar meer proeverijen bezocht.

Na al die lekkere wijn was het tijd voor een dinner en waar kun je dat beter doen dan in een steak house. Een heerlijke afsluiting van een mooie zaterdag. Er was weer voldoende. Geen nood, het overgeblevene gaat in boxes mee naar huis.