Daar ginds op die heuvel

Daar ginds op die heuvel daar woont een meisje van 12 jaar bij haar moeder en de vriend van haar moeder, die niet haar vader is. Haar moeder heeft verschillende mannen gehad en leeft nu met een vriend samen. Het meisje van twaalf heet Maria José en ze is de vierde in rij van 9. Haar oudste zussen wonen al elders in Belo Horizonte. Het hutje waar Maria bij in woont is opgetrokken uit stokken met klei. Zo in de wintertijd gaat het nog wel, maar in het regenseizoen is het muizen. Vaak houd de nat geworden klei het niet en regent het op ten duur ook binnen, terwijl je met je broertjes en zusjes binnen op de grond licht te slapen. Op de grond liggen geen plavuizen met vloerverwarming eronder. Nee, de vloer bestaat uit droge rode klei, die ook vochtig kan worden. Wat een schril contrast wanneer je een paar weken geleden nog de babykamer van je kleinzoon hebt staan bewonderen.
Overdag mag Maria naar het semi-internaat in Rio Vermelho, waar ook de pleegkindjes van Ronald en Elma en Janno en Talitha naar toe mogen. Het is een voorrecht voor deze kinderen dat ze worden opgevangen in het semi-internaat, want er is een wachtlijst voor nieuwe kinderen, omdat het vol zit. Ruim 100 kinderen zitten nu op het internaat. Overdag worden ze opgevangen en worden ze naar school gebracht. Na school krijgen ze eten en ’s middags worden ze begeleid bij het huiswerk wat ze hebben meegekregen. Ze leren tanden poetsen en mogen onder de douche. Wat een zegen wanneer je in een hutje ‘niet op de hei’ woont waar geen stromend water is en geen elektriciteit.

’s Morgens om goed acht uur waren we in de VW-bus geklommen. Het was wel een beetje dringen met z’n tienen in de bus, maar er gaan veel makke….. Halverwege de rit van een kleine anderhalf uur riep Ronald, onze chauffeur, ‘zo hier houdt het asfalt op’! Wat we er voor terug kregen was rode klei. In deze droge wintertijd waren de stofwolken enorm. Alles was rood langs de weg, ook de mensen die geen auto hadden en als voetgangers langs de weg liepen. Het stof was nog niet het ergste. De ribbels die in de weg zaten door uitdroging en intensief verkeer, waren een ware beproeving voor de reeds bejaarde VW-bus. Verbazingwekkend dat in dit enorme kabaal de ramen en deuren niet uit de auto vielen. Wanneer je hier een tijdje rondrijd, weet je dat de auto’s in Nederland niets te lijden hebben, tenzij dat je dicht bij zee woont.
We kwamen opgewekt aan op onze bestemming, na slenderbank 3, 8 en 21 gezamenlijk te hebben ondergaan in de bus op de ribbelbaan. We werden welkom geheten door de leidster die de eindverantwoording had over de kinderopvang. Ze heeft ons het hele semi-internaat laten zien en als verrassing werden we getrakteerd op een mooie dans van een dertigtal meiden. Aansluitend hebben we heerlijk gegeten.
Na het eten werden we rondgeleid op het jeugdvormingscentrum. Dit is voor de oudere kids die te oud zijn voor het semi-internaat. Voor deze kinderen zijn leuke programma’s opgezet, waarin ze naast hun huiswerk en bijles, ook worden onderwezen in handenarbeid, gitaar spelen, dans, en sport en spel. Meidenvoetbal is ook al doorgedrongen in Brasil. Opa en Lianne stonden in het doel en meer dan 22 meiden speelden heel serieus (fanatiek) om de nodige goals te scoren. De kinderen en tieners hebben het hier reuze naar hun zin. In tegenstelling tot de kinderen in Nederland, zien de meeste kinderen hier op tegen de vakantietijd, wanneer ze niet naar het semi-internaat kunnen.

Aan het eind van het programma bood de voorganger van de plaatselijke gemeente ons aan om nog enkele gezinnen te bezoeken waar de kinderen thuis zijn, wanneer ze niet op het semi-internaat zijn. Het was een hele klim de heuvel op. De huisjes werden steeds armoediger. Onderweg kwamen we nog een jonge vrouw tegen die vroeger als meisje ook op het semi-internaat had gezeten. Zij had een keuze gemaakt om Jezus toe te laten in haar leven, en dat was te zien. Op het semi-internaat zit positieve leiding die zelf ook christen zijn en een voorbeeld zijn voor de jonge jongens en meiden. Boven op de heuvel hadden we een fantastisch uitzicht over de bergen en heuvels rond Rio Vermelho. Mooie bloemen stonden te bloeien en tussen de oogharen door kon je genieten van de weidsheid van Gods schepping. Wanneer je je ogen open deed en goed om je heen keek, zag je schuchtere kinderen zich verstoppen tussen de rommel uit verlegenheid. Grond werd afgegraven voor verbetering van de wegen en nieuwe hutjes en huisjes waren in aanbouw. Tussen deze geweldige vergezichten en de rommel op de top van de berg stond o.a. het hutje waar Maria woonde. Maria was één van de meisjes die nog geen adoptieouders had. De meeste kinderen in het semi-internaat hebben adoptieouders in Nederland, die 25 Euro betalen per maand voor de kosten van het kind in het internaat. Deze sponsors worden op de hoogte gehouden van de vordering van hun adoptiekind. Ze kunnen schrijven met hun kind en soms wordt een cadeautje gestuurd. Heel soms komen adoptieouders hun kinderen bezoeken. Dat is een heel speciale ervaring voor zowel de adoptieouders als het kind. Er was een meisje wat heel voorzichtig vroeg aan Lianne of zij haar adoptiemoeder was. Dit betekent veel voor de kinderen.

Gedurende ons bezoek aan dit semi-internaat hebben we vele foto’s gemaakt van heel mooie kinderen en giechelende tienermeisjes. Meestal met z’n tweeën trokken ze de aandacht en daagden ze je uit om een foto van ze te maken. Twee meisjes door het keukenraam, die direct wegdoken, toen ze in de gaten kregen dat ze in de kijker stonden. Eén van de twee was Maria die nog geen pleegouders had. Van haar had Elma net een foto mee gekregen om in Nederland naar adoptiefouders te zoeken. Tijdens ons laatste drankje in de kantine, vlak voor ons vertrek hebben we besloten om Maria de komende tijd te ondersteunen als adoptiefouders op afstand. We waren in de bijzondere omstandigheid dat we de moeder van Maria hadden ontmoet en haar huisje hadden gezien. Ik had haar al op de foto met haar vriendin. Een veel betere uitgangspositie dan menig adoptieouder.
Janno is direct op zoek gegaan naar Maria, zodat we haar nog konden ontmoeten en vertellen dat wij haar adoptieouders wilden zijn. Gelukkig kon Janno haar vinden.
Het was een vreemde ontmoeting. Nu niet meer één van de vele tienermeisjes, maar een twaalfjarige die we de komende tijd gericht gaan ondersteunen met gebed en financiële steun. Nu niet meer een giechelend meisje, maar een ietwat verlegen meisje, wat heel gelukkig was dat ze nu ook een paar mensen had gekregen die ze haar pleegouders mag noemen. Nadat we wat foto’s genomen hadden en kennis hadden gemaakt, hebben we afscheid genomen en is ze weer de berg op gegaan en wij zijn met de groep weer de bus ingedoken voor de terugreis. Een hele ervaring en vele indrukken rijker. Op de terugreis werden we weer goed door elkaar geschud, maar de warmte van een bijzondere ontmoeting met een iets gelukkiger meisje bleef hangen.

Terug in Sabinopolis hebben we een ijsje gekocht, alweer per kilo. Thuis hebben we ons tegoed gedaan aan lekkere pizza en hartige taart met broodjes. Op het avondprogramma stond een dienst met één van de drie gemeenten van Sabinopolis. Even hadden we gedacht, laat maar even, we blijven lekker thuis. Gelukkig zijn we toch meegegaan. Het was een toppertje! Twee broeders deden de zangdienst en zongen de longen uit hun lijf. Elma trakteerde op een tweetal nummers solo. Op een gegeven moment ging de reidans door de kerk. De prediking was moeilijk te volgen wanneer je geen Portugees spreekt, maar het enthousiasme van de voorganger was al inspirerend genoeg. Na afloop werden we getrakteerd op een bijzondere toegift. De jeugd vulde het podium en bracht diverse nummers ten gehore. Een kleine meid danste tussen de tieners en de jeugd in het rond en was een voorbeeld voor ons allemaal. Dansen voor de Heer zoals David deed stel ik mij voor. Luid applaus van de gasten uit Holland en een warm afscheid voordat we voor de zoveelste keer 10 mensen in een busje propten om weer naar huis te gaan voor een welverdiende nachtrust. Weer een indrukwekkende dag in een ver land.
Groeten uit Brasil,
Jens

TIP Nieuwe foto van onze kleinzoon geplaatst!