In the city

Vrijdag 29 juni 2007, Niterói, Brasil

Vandaag was de dag waarop we ons echt in het Braziliaanse stadsleven (overdag!) hebben gegooid. Na weer een heerlijk ontbijt hebben we nog een keer de procedure met Nelson doorgesproken. Kaarten bekeken. Braziliaanse woordjes op papier gezet. Por favor, quanto custa? Is altijd wel makkelijk wanneer je naar de winkels gaat. Lijn 38 moesten we hebben. Geen 38A maar 38!. Die stopt vlak voor de deur en brengt je precies in het centrum.

Het was weer een enerverende rit down town, met een hoog skeurgehalte. Als ze die buschauffeurs van hier op Zandvoort loslaten bij truck racing, dan zouden ze geduchte concurenten zijn! De bus heeft hier status, dezelfde status als de tram bij ons. De bus heeft altijd voorrang en ook al heeft ie het niet, dan heeft de bus toch voorrang. Voor de passagiers prima, want dat wil wel opschieten. Voor het luttele bedrag van B$ 7,60 (Euro 3,50) zijn we met z´n vieren een uur lang op de trilbanken geweest. Dat is nog es goedkope conditietraining.

Vanaf het busstation was het een klein eindje lopen naar de shopping maule. Gewoon een beetje opletten en verder meelopen met de stroom van mensen. Vanmorgen werden we wakker terwijl de bakken uit de hemel vielen. Vanmiddag hadden we bedacht dat het droog zou blijven. Het miezerde een beetje, kniesoor die daar op let. De commercie speelde er wel handig op in. De chocola-verkopers switchten pijlsnel over op de verkoop van paraplu´s. Dat is wat je zegt inspelen op de veranderende marktsituatie.

Via, naar later bleek, een zij-ingang zijn we de shopping maule binnengeslopen. Eenmaal binnen hebben we onze ogen uitgekeken naar vier verdiepingen met winkels. In het midden een grote speelplaats voor de kids. Sportschoenen en mobiele telefoons zijn hier absoluut een must! Verder natuurlijk veel kleding. Witgoedkinkels met allerlei huishoudelijke apparaten zie je hier ook. Wat opvalt is dat elk apparaat zijn eigen verkoper lijkt te hebben. Aan winkelpersoneel geen gebrek. Een klein modezaakje, waar je in Nederland hooguit twee verkoopsters verwacht, blijkt hier te worden gerund door een zestal dames die in ieder geval de indruk geven dat er continue klanten in de zaak zijn. Wanneer je hier iets koopt wordt je vriendelijk geholpen door een verkoopster/verkoper. Vervolgens mag je naar de kassa waar iemand de knoppen bediend en daarna is er iemand die de zaken inpakt. In de koffieshop bestel je 4 capucino, vervolgens wordt het door de koffiemachine operator klaargemaakt en vervolgens mag je naar de derde jufvrouw die de kassa bediend. Op de achtergrond (2 meter) staat de manager te kijken of alles wel goed gaat. Gezellig met vier collega´s op 8 vierkante meter.

Nadat we alle winkels hadden bekeken en wat kleinigheden hadden gekocht, werd het tijd voor de terugreis. De bus stopte vlak voor het winkelcentrum en voor het zelfde kleine bedrag konden we weer een uur genieten van de race door een overvol centrum van de stad. De mensen kwamen van hun werk en overal stroomden mensen bussen in, bussen uit, winkels in, winkels uit. Onze bus zat achter een voertuig met een rood knipperlicht. Even dacht ik dat de ziekenauto met moeite zich door het drukke verkeer probeerde te bewegen, maar het bleek dat er twee mannen achterop stonden. Het was de vuilnisauto. Vreemd dat die in de avondspits in het donker nog probeert het vuil op te halen. Hardrijden met de bus is nog spannender wanneer het vroeg in de avond al donker is. Geuren van pizza´s, burgers, uitlaatgassen en steaks. Diverse soorten verlichting, knipperend en in allerlei kleuren, maken het bijna tot een kermisattractie.

Vroeg in de avond waren we terug bij de pousada. Voldaan na een middagje ons op eigen kracht voortbewegen in de drukte van een Braziliaanse stad. Direct maar even kijken op het bord, wat er vanavond te eten is. Biefstuk met gebakkenaardappeltjes en salade of hartige (kip)taart met salade. Drie van de eerste en één hartige taart. Even hadden we nog overwogen om buiten de deur te eten, maar na afloop van onze maaltijd waren we heel blij dat we dat niet hadden gedaan. ´It was the best dinner we had sofar´ heb ik Nelson bezworen. Overigens doen we niet anders dan buiten de deur eten. Heerlijk onder de palmboom in de gezellige tuinverlichtinglicht aan de rand van het zwembad.

Voldaan zijn we na de koffie naar onze kamers gegaan. Morgen wordt het een drukke dag. Om 19h10 vertrekt ons vliegtuig van Rio de Janeiro. In Nedeland is het dan al 10 over twaalf. De harde werkelijkheid. Onze nachtrust hopen we in het vliegtuig te krijgen, want anders missen we er een. Zondagmorgen op tijd in Madrid. Kunnen we nog even kort genieten van de Spaanse temperaturen om vervolgens rond de klok van één uur weer verder te vliegen richting Amsterdam. Als we om 15h15 op Amsterdam zijn geland, hopen we dat Iberia onze koffers dit keer wel allemaal heeft meegenomen. Als we die dan weer hebben verzameld, gaan we op zoek naar een trein, die ons weer naar Hoogeveen brengt. Daar wacht ons een heerlijk dinner, wat onze dochters gaan klaarmaken (al vast bedankt meiden). Verhalen en foto´s, voorzover nog niet gepubliceerd, kunnen dan verder worden gedeeld. Einde van drie weken vakantie die de indruk geven dat het er zes waren.

Groet uit Brasil,
Jens