The wave

Dinsdag 26 juni 2007, Niterói, Brasil

Dinsdagmorgen weer een heerlijk ontbijt. Het beloofde een stralende dag te worden met een kleine kans op wat bewolking. Een stranddag dus! Na ons wederom geweldig en uitgebreid ontbijt, met de strandstoelen onder de arm, richting strand.

Geweldige golven. Donderend rollen ze voort en slaan met geweld op het strand. Enkele surfers die het nog aandurfen. Meerdere kijkers die dat wel eens willen bekijken. Met opa en oma lekker ons gezetteld op het strand. Het was bijna hoog water en er was niet veel strand meer beschikbaar waar je kon zitten zonder natte voeten te krijgen. Er waren ook opvallend weinig mensen die op het strand zaten. Alleen die vier eigenwijze Nederlanders. Wij Nederlanders, gewend aan het geweld van de zee, zijn niet bang voor de golven. Nee wij zetten onze stoeltjes neer, leggen onze handoeken neer en kijken met plezier naar de golven, die telkens opnieuw voor mooie taferelen zorgen en met bulderend geweld op ons aanstormen, om ons net niet te raken.

Het noodlot slaat toe, meestal onverwachts. Een onverwachte golf van opzij zet de dames tot hun middel in het nat. Tassen en slippers zwommen in de golven en opa zette het reddingswerk in gang. Noodkreten, aansporingen om het hogerop te zoeken, opa die in de branding aan het vissen was. Het was een vreemd schouwspel voor de fotograaf die net terugkwam van een korte wandeling langs het water. Dichterbij gekomen werd al gauw duidelijk wat er mis was. Toch wel slim van die Brazilianen, om niet op het strand te gaan zitten, maar hoog en droog op de boulevard.

Accoord, dan maar hogerop en niet op het strand. Stel je voor dat er nog een hogere golf komt. Zwemmen zou wel eens langer kunnen gaan duren dan wij zouden willen. Water wat met donderend geweld op het strand wordt gegooid, stroomt daar ook niet heel vredig weer van af. Op een kort gemaaid grasveldje aan het einde van de boulevard, vonden we een veilig heenkomen waar we de ´netten´ konden drogen. Heerlijk weer en prachtige natuur. Erg rustig langs de boulevard zo in de wintertijd.

Aan het einde van de middag de hele pakkelarie weer onder de arm en via een alternatieve route weer terug. Het is hier net een honden-kennel. Achter elk hek zit er weer een andere soort. Maar allemaal maken ze lawaai. (´s Morgens, waarschijnlijk wanneer de krantenjongen langs komt, doen ze dat allemaal tegelijk. Dan komen gedachten aan een geweer bij ons op, zelfs bij de meest vredelievenden onder ons.) Gelukkig is er bij de pousada een zwembad(-je), dus konden Jens en Sjanie toch nog even zwemmen. De grote golven, nog vers in ons geheugen, konden we er zelf wel bij bedenken.

De avondmaaltijd was een herhaling van de dag er voor: twee keer warm en twee keer maaltijdsalade. Het verschil was dat het warm eten niet bestond uit kipfilet met aardappeltjes en groenten, maar uit pasta bolognese en de salade was dit keer een kipsalade i.p.v. tonijn. IJsje na en de .. on the rocks smaakte ook lekker.

Opa en oma zijn na het eten op bed gegaan, moegestreden na het gevecht met de elementen. Jens en Sjanie hebben nog lekker even zitten kletsen.

Groeten uit Brasil,

Jens